Duchowa adopcja – dar dla życia
8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, rozpoczyna się rok miłosierdzia ogłoszony przez Ojca Świętego Franciszka. To dobra okazja do podjęcia wysiłku dziewięciomiesięcznej modlitwy o przyjęcie przez rodziców poczętego życia, o szczęśliwe i bezpieczne narodziny dziecka oraz o prawe życie dla niego. Krótka modlitwa i 1 tajemnica różańca odmówione każdego dnia przez kolejnych 9 miesięcy, ratują życie dziecka znajdującego się w śmiertelnym niebezpieczeństwie i odnawiają miłość w rodzinie. Aby podjąć się duchowej adopcji wystarczy publicznie, we wspólnocie parafialnej lub w domu, przez krzyżem, złożyć przyrzeczenie, a potem każdego dnia modlić się za “swoje” dziecko. Niektórzy boją się podjąć takiego zobowiązania, nie mając zaufania do swoich możliwości. Bóg daje łaskę wytrwania w trudzie modlitwy. Pomocą może być też wspólne podjęcie duchowej adopcji w rodzinie, gdyż nie jesteśmy wtedy sami, ale możemy się wzajemnie wspierać i zachęcać. Można też podjąć duchową adopcję razem z dziećmi. Mali pomocnicy Boga. Przewodnik dla dzieci po duchowej adopcji to zbiór 272 rozważań napisanych na każdy dzień duchowej adopcji, który może stać się nieocenioną pomocą dla rodziców i dzieci podejmujących tę modlitwę. Każde rozważanie pozwala głęboko wejść w kolejne tajemnice różańca św., towarzyszyć dziecku w rozwoju i rodzinie w oczekiwaniu na jego narodziny. Jest też impulsem do długich rodzinnych rozmów na ważne tematy i do podjęcia osobistych starań na drodze do świętości. Po dziesięciu latach od podjęcia pierwszej duchowej adopcji przez moje – nastoletnie już – dzieci, widzę wielkie owoce tego wysiłku. Dziś nikt nie przekona moich nastolatków, że aborcja jest prawem człowieka, bo dobrze wiedzą, że to krzywda całej rodziny. Z wielkim szacunkiem traktują każde życie.
Książkę, wydaną w formie ebooka przez Wydawnictwo Fronda, można znaleźć w księgarni internetowej na stronie www.xlm.pl. Już wkrótce pojawi się ona również w wydaniu książkowym. Zachęcam Państwa do kupienia Małych pomocników Boga. 40% ceny każdego ebooka Wydawnictwo Fronda przekaże na cele krzewienia duchowej adopcji i ratowania życia dzieci zagrożonych aborcją.
Katarzyna Pazdan
Tekst przyrzeczenia:
Najświętsza Panno, Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony(a) pragnieniem niesienia pomocy w obronie nienarodzonych, (ja, …) postanawiam mocno i przyrzekam, że od dnia … w Święto / Uroczystość … biorę w duchową adopcję jedno dziecko, którego imię Bogu jest wiadome, aby przez 9 miesięcy każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu.
Postanawiam:
- odmówić codzienną modlitwę w intencji nienarodzonego dziecka
- codziennie odmówić jedną tajemnicę różańca
- przyjąć nadto (nieobowiązkowo) postanowienia: …
Tekst modlitwy codziennej:
Panie Jezu, za wstawiennictwem Twojej Matki, Maryi, która urodziła Cię z miłością, oraz za wstawiennictwem św. Józefa, człowieka zawierzenia, który opiekował się Tobą po narodzeniu, proszę Cię w intencji tego nie narodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w niebezpieczeństwie zagłady. Proszę, daj rodzicom miłość i odwagę, aby swoje dziecko pozostawili przy życiu, które Ty sam mu przeznaczyłeś. Amen.
Odpowiedzi na najczęściej stawiane pytania *
- Co to jest duchowa adopcja?
Duchowa adopcja jest modlitwą w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa dziewięć miesięcy i polega na codziennym odmawianiu jednej tajemnicy różańcowej – radosnej, bolesnej lub chwalebnej (Ojcze Nasz i 10 Zdrowaś Mario) oraz specjalnej modlitwy w intencji dziecka i jego rodziców. Do modlitwy można dołączyć dowolnie wybrane dodatkowe postanowienia.
- Jakie mogą być dodatkowe postanowienia?
Dodatkowymi postawieniami mogą być na przykład: częsta Spowiedź i Komunia Święta, adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, post o chlebie i wodzie, walka z nałogami, pomoc osobom potrzebującym, dodatkowe modlitwy, (litanie, nowenny, koronki…).
- Czy można podejmować duchową adopcję bez dodatkowych postanowień?
Tak. Dodatkowe postanowienia nie są obowiązkowe, choć adoptujący chętnie je podejmują.
- Jak zrodziła się duchowa adopcja?
Powstała po objawieniach w Fatimie, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. W roku 1987 została przeniesiona do Polski. Pierwszy ośrodek duchowej adopcji powstał w kościele OO Paulinów w Warszawie. Stąd rozprzestrzenia się na cały kraj i poza jego granice.
- Jakie są owoce duchowej adopcji?
Duchowa adopcja skutecznie leczy głębokie zranienia wewnętrzne spowodowane grzechem aborcji. Pozwala matkom odzyskać wiarę w Boże Miłosierdzie, przynosząc pokój ich sercom. Jako bardzo konkretny, bezinteresowny i osobisty dar (modlitwy, ofiary i post), pomaga w szczególności ludziom młodym kształtować charakter, walczyć z egoizmem, odkrywać radość odpowiedzialnego rodzicielstwa, uzdalniając do postrzegania miłości i seksu oczyma Boga. Ucząc systematycznej modlitwy i pozytywnego działania pogłębia sens zaniedbanych praktyk ascetycznych. Może się stać czynnikiem odrodzenia wspólnej modlitwy i miłości w rodzinie.
- Kto może podejmować duchową adopcję.
Każdy – osoby świeckie, konsekrowane, mężczyźni, kobiety, ludzie w każdym wieku. Jedynie dzieci podejmują ją pod opieką rodziców.
- Ile razy można podjąć duchową adopcję?
Można podejmować ją wielokrotnie, pod warunkiem wypełnienia poprzednich zobowiązań.
- Czy trzeba za każdym razem składać przyrzeczenia?
Tak.
- Czy można adoptować więcej niż jedno dziecko?
Duchowa adopcja dotyczy jednego dziecka.
- Czy wiemy jakiej narodowości będzie dziecko?
Nie wiemy. Imię dziecka zna jedynie Bóg.
- Skąd pewność, że Bóg wysłucha mojej modlitwy?
Naszą pewność opieramy na wierze we Wszechmoc i nieograniczone Miłosierdzie Boże. Bóg jest Dawcą Życia i Jego wolą jest, by każde poczęte dziecko żyło i było otoczone miłością rodziców.
- Czy jest grzechem, jeżeli danego dnia zapomni się odmówić modlitwę?
Zapomnienie nie jest grzechem. Grzechem jest świadome i dobrowolne zlekceważenie składanego Bogu przyrzeczenia.
- Czy przerywa się duchową adopcję, gdy zaniedbało się modlitwę przez dłuższy czas?
Długa przerwa (miesiąc, dwa) przerywa duchową adopcję. Należy wtedy ponowić przyrzeczenie i starać się je dotrzymać. W wypadku krótkiej przerwy należy duchową adopcję kontynuować, przedłużając modlitwę o opuszczone dni.
- Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby żyjące w związkach niesakramentalnych?
Tak, podobnie jak i osoby rozwiedzione.
- Czy ważna jest duchowa adopcja podjęta przez radio?
Tak.
- Czy przyrzeczenia duchowej adopcji muszą być składane w formie uroczystej, wyłącznie w kościele w obecności kapłana?
Wskazane jest, by przyrzeczenia były przeprowadzane uroczyście, chociaż można je złożyć także prywatnie.
- Czy duchową adopcję mogą podejmować osoby, które nie uczestniczyły w przygotowaniach – chore, niepełnosprawne, w sędziwym wieku?
Tak. Mogą podejmować prywatnie.
- W jaki sposób można złożyć przyrzeczenia prywatnie?
Odczytać formułę przyrzeczenia (najlepiej przed Krzyżem lub obrazem) i od tego momentu przez kolejnych dziewięć miesięcy odmawiać jedną dowolnie wybraną tajemnicę różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i rodziców. Dla zapamiętania dobrze jest zapisać datę rozpoczęcia i zakończenia modlitwy.
- Jak krzewić modlitwę duchowej adopcji?
Pozyskać kilka osób zainteresowanych duchową adopcją,
uzyskać zgodę księdza proboszcza na przeprowadzenie przyrzeczeń duchowej adopcji w kościele,
skontaktować się z ośrodkami duchowej adopcji, gdzie można uzyskać materiały, pełne informacje oraz pomoc w przeprowadzeniu przyrzeczeń.
* Odpowiedzi opracowane przez Wiesławę Kowalską